Na te hebben genoten van de eerste paar dagen werd het tijd om de Westkust ten Noorden van Perth te verkennen. Dit keer geen luxe en comfort, maar een kleine campervan, welke mijn Hollandse reismaatje en ik vooraf hadden gereserveerd.
Nomaden bestaan
Gedurende drie weken trokken we elke dag of om de dag naar een nieuwe plek en hadden we -behalve douche en toilet- alles wat we nodig hadden altijd bij de hand in ons huisje op wielen. Erg handig, zeker als je ellenlange kilometers achter elkaar onderweg bent, niet overal een supermarket of drinkwater kunt vinden en regelmatig op free campsites wilt overnachten. Zo’n gratis kampeerplek is niets meer of minder dan een grote, iets van de weg afgelegen, parkeerplaats met prullenbakken en met een beetje geluk een outdoortoilet (waar je ‘s avonds beter eerst even je hoofdlampje op de pot kunt schijnen, zodat de kakkerlakken snel in hun eigen holletje verdwijnen). Tip: Gebruik de Wikicamps app om te zien welke campsites op de route liggen. Elke plek was weer een verrassing en bijzondere ervaring. Wat zouden we aantreffen? Zouden er ook andere roadtrippers staan of brengen we de nacht in ons uppie door op zo’n donkere, afgelegen plek? Hoe zetten we ons zo tactisch en praktisch mogelijk neer (met schaduw, de regelmatig sterke wind en opties tot een beschut wildplasplekje in ons achterhoofd).
Geen strikte route vooraf (hoewel er langs de kust niet zo heel veel meer keus is dan de highway volgen…) maar wel voorkeuren voor plaatsen waar we absoluut tijd door wilden brengen. Om onszelf een beetje ruimte te geven, maakten we een globale berekening van de hoeveelheid tijd die we ongeveer nodig zouden hebben om het aantal kilometers te rijden dat we in gedachten hadden. Je baalt natuurlijk enorm als blijkt dat je net een dag of twee tekort komt voor een (naar verwachting) geweldige omgeving!
Populaire reisorganisaties
De eerste kilometers omhoog
Met de zware lonelyplanet en toeristenfolders op mijn schoot reden we onze eerste kilometers. Lancelin werd stop number one. Je kunt hier sandboarden, maar ik koos voor een strandwandeling, aangezien ik geen fan ben van snowboarden (wat vergelijkbaar is). Die viel even tegen, omdat de prachtige stranden in het Margaret River gebied nog vers op mijn netvlies stonden! We reden door naar Cervantes, om net voor zonsondergang door de Pinnacles dessert te wandelen. De vreemd gevormde kalkstenen zouden een nog mooier effect hebben bij de ondergaande zon. Tip: Gebruik een hoofdbedekkende hor om de vele irritante vliegen weg te houden van ogen, neus en oren. Vergeet ook niet een vestje mee te nemen, als de zon eenmaal weg is en de wind opsteekt kan het fris zijn.
Het eerste stuk van de Westkust vond ik niet zo bijzonder; ik zat te wachten op de spectaculaire, ruige en schone natuur. Toch was een tussenstop in de havenplaats Dongara/Port Denison en Geraldton leuk om even doorheen te wandelen, een snelle duik te nemen, boodschappen te doen en de eerste Aboriginals te spotten. Niet oneerbiedig-toeristisch bedoeld hoor, maar elke keer vallen de ‘oorspronkelijke’ bewoners toch weel weer op. In mijn hoofd plopten allerlei vragen en de interessante, soms zorgwekkende, discussies op die het beste te categoriseren zijn onder het kopje ‘apartheid’.
Bijzondere natuurverschijnselen
Heb je ooit roze gekleurd water gezien? In Australië bestaat het. Of je het nu gelooft of niet, het water van de zogenaamde pink lakes is werkelijk roze. Hoe dat precies komt is niet helemaal duidelijk, maar dat het de moeite waard is om te zien is zeker. Bezoek bijvoorbeeld het pink lake nabij Hutt Lagoon, loop over het zoute oppervlakte en blijf je verbazen!
Daarna kun je doorrijden naar Kalbarri National Park. Wat mij betreft begon het kustgebied hier meer spectaculair te worden. De ruige, redelijk hoge kliffen en de door wind opslaande golven steken af tegen een helder blauwe lucht. Ik voel me vrij! De Eagle Gorge cliff staat absoluut in mijn lijst van mooiste plekjes in Australië, maar er zijn genoeg andere kliffen op die route waar je een prachtige stop kunt maken.
Als je het Kalbarri National Park dieper in rijdt, zul je zien dat je er ook goed kunt hiken. Kies een route naar keus, afhankelijk van je conditie en de weersomstandigheden. Als je niet bang bent voor een beetje klim- en klauterwerk -in de soms brandende zon- is de Z-Bend river trail een aanrader. Loop, na het bordje ‘einde trail’ nog wat verder richting de rivier; die Australiërs kunnen je dat laatste stukje niet ontnemen 😉 Vergeet voor of na de wandeling niet naar de lookout te gaan; het uitzicht is adembenemend en het besef dat je daar zojuist was of zo dadelijk heen gaat, maakt het nóg adembenemender.
Nooit geweten dat er een strand is dat alleen maar uit schelpen bestaat, de naam zegt het al: Shell Beach. Laat de duizenden schelpjes door je handen glijden en weersta de verleiding er een aantal mee naar huis te nemen (de Ozzies zijn ook hier weer zuinig op hun natuur).
Als in een westernmovie
Toen ik mijn wishlist maakte, ontbrak ‘paardrijden als een cowgirl’ natuurlijk niet. Ik stelde me zo voor dat bepaalde delen Down Under een redelijk westerngehalte zouden hebben, wat ook zo bleek te zijn. Natuurlijk kun je het beste landinwaarts gaan, daar bevinden zich meer boerenbedrijven, dus meer cowboys. Maar een pitstop of overnachting bij het Billabong Roadhouse laat je hier al iets van proeven. Het oudste posthuis in Hamelin Pool brengt je even terug in de tijd, alsof je door een westernfilm loopt. Sla de koffie in het oude koffiehuisje even over als je normaal gesproken blij wordt van een geode kop. Wandel vanaf dit punt gemakkelijk omhoog naar nog een ander bijzonder natuurverschijnsel en leer alles over de stromatolites die aan de kust leven.
Meer…?!
Dit is nog maar het begin van mijn reis langs de mooie en avontuurlijke Westkust. Ben je nieuwsgierig naar meer, en in het bijzonder naar het (onder)waterleven? Lees dan volgende keer het vervolg van dit artikel!
Over de auteur
Maria Dekker (1990) is al van jongs af aan een nieuwsgierig, veelzijdig en ondernemend typetje. Vroeg het huis uit om te studeren in een andere stad, nieuwe talen leren, seizoenswerk in het buitenland en uiteenlopende werkervaringen als freelance coach, trainer, auteur en barista. De rode draad in dit alles gaat over genieten van het leven, persoonlijke groei, delen met anderen en de wereld elke dag iets mooier en gelukkiger maken. Of ze nu aan het werk is in de plaatselijke koffiebar, als reisleider in het buitenland, tijd doorbrengt met fijne mensen of de wereld over reist; die rode draad blijft en vormt tevens haar basis voor het schrijven van diverse blogartikelen. Neem even de tijd, laat je inspireren, droom weg en geniet ervan!